Het zal geen verrassing zijn dat ik als kind vaak naar school gestuurd ben met soms een lege, vaak een slecht gevulde en meestal een ongezonde brooddoos. Ik herinner mij zeer goed het schooljaar dat mijn moeder een doos verzamelde kleine confituurtjes had gekregen van een bomma waar ze ging kuisen in het zwart. Een diepgewortelde haat naar marmelade is daar ontstaan. Sorry Paddington.

De echte verrassing was dat ik vaak niet alleen was. Kinderen zonder eten, beschimmeld brood, gewoon een blik zwanworsten of boterhammen met ketchup. Schrijnende maaltijden die vaak voortkomen uit nog schrijnender situaties. Ouders, scholen en leerkrachten kunnen het niet altijd alleen bolwerken. Gelukkig is er Brooddoosnodig.

De mensen van Enchante vzw vroegen mij om een namiddag mee te draaien op het Atheneum in Zelzate. Ik heb met grote ogen toegekeken hoe deze vrijwilligers bijna 500 leerlingen voorzien hebben van extra snacks en fruit.