Een aantal weken geleden had ik afgesproken met een dakloze man in een café van zijn voorkeur. Ik was wat vroeger en had mijn drankje al gekregen toen hij binnen kwam. Toen ik voor hem besteld knikte de cafébazin wat verveeld. Omdat ik ervan uitgang dat ze hem vergeten was vroeg ik daarna tot driemaal toe naar de bestelde koffie. Na een tijd erkenden we de weigering om hem te bedienen en drong hij er bij mij op aan om samen te vertrekken. Ik was onthutst maar omdat hij er geen probleem van wou maken liet ik het ook maar zo. We vonden een andere en betere plaats, maar er bleef bij hem en bij mij een wrang gevoel.
Gastvrijheid is een woord dat ik vaak gebruik. Vooral voor mensen in eenzaamheid, vooral voor daklozen, voor mensen die zowat alles van belang in hun leven zijn kwijtgeraakt is het een magisch woord.
Marie en Rebekka zijn werknemers bij vzw Enchanté. Ik zit vandaag samen met hen in een vergaderzaal in psychiatrisch centrum Gent-Sleidinge (campus Gent). Ze laten me een kaart van Gent zien waarop deelnemende handelaars staan ingevuld en ook wat die handelaars willen aanbieden aan mensen van onze doelgroep. De hele website oogt blits en jong, ver weg van de traditionele beelden die ik associeer met liefdadigheid. We beogen op termijn dan ook wederkerigheid tussen gever en ontvanger waardoor ook de ontvanger een gever kan worden.Peter